demeyi unuttu mu ne
yoksa sabah mı oldu
diyelim sabah oldu
peki akşam nerde
gün ve gece çok yoruldu
biri güneşi diğeri ayı taşıdı
hemde hiç yorulmadan
yıldızlar hastalandı hep ağladılar
gece yıldızların yüzünü açığa vurdular
ya gündüz o ise hep sakladı yıldızların yüzünü
sonra dünya ile paylaştılar taşıdıkları kozunu
dost oldular fakat uyumadılar
sustular konuşmadılar
gök ağladı boncuk boncuk
yer kızardı oluk oluk
dağlar yeşerdi, kayalar eridi
denizler çoştu, dalgalar küstü,
balıklar pustu
herkes umana koştu
bir köprü vardı orda
kimi dümdüz geçti gitti
kimi cennete, kim cehennem düştü
dostlar mı hem küstü hem barıştı
hava bulanık rüzzgarlar sıcak ve soğuk esti
fırtına koşup geldi
hanlar hamalar saraylar çöktü
sevginin önünü hüzün kesti
sonra hüzün öldü
dostlar yeniden bibirini buldu
sevindiler
yazı kovdular yakar diye
kışa sende gelme çok sağuksun diye
şimdi hep bahar oldu
onların hep yüzü güldü


Cemalettin GÜRPINAR