1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
687
Okunma
Gece sakin, gece sessiz olurdu,
Bu sebepten, gece huzur bulurdu,
Biraz daha rahat nefes alırdı,
Onun için çok severdi geceyi!
Karanlık bir örtü gelir üstüne,
Gece, yine kavuşurdu dostuna,
Okuyup bilgisin koyar testine,
Yeni sökmüş, alfabeyi, heceyi!
Gece onun için asude idi,
Sevmezdi hayatta hiç dedi-kodu,
Gönlüne düşünce sevginin odu,
Bilemeden, ateş sarmış bacayı!
Şöyle sağa-sola şaşkınca baktı,
İyi görmek için lambayı yaktı,
Sakindi ortalık, kimseler yoktu,
Bulamadı danışacak hocayı!
Dertli, yalnızlığın fark etti birden,
Ayrılmak istedi artık o yerden,
Geçemezdi yardan, anadan, serden,
Ne akraba kalmış, ne de bir dayı!
ERDEMLİ-05.05.2015-Salı
Cafer AKSAY
Şiirin sahibi
Cevap Yaz