" o ağzının tavanından da öperim "






ince bir detaydı
iki dudağın arasından dökülen harflerin özgür kalışları
sadece kendi konuşacak
annesi susacaktı



sessizliğin yerini alan
küçük bedeninde büyük dalgalar saklayan adamdı
ayakları ile zamanı
gözleri ile güneşi koparıyordu


çığlıkları örtülemez halde
kaçışlarına yetişmekse sınırları zorlamanın en tepesinde yalın ayak kalmaktı
hep bir cesaret
hep bir erkeklik güdüsü
lafı sözü bırakmıyordu kimseye


akşam olur
siyah perdesi düşerdi günün
ama paşamın damarlarında dolanan esmerin duru durağı yok
oyunların saçlarını çekmekle
köşelerin duvarlarını çizmekle meşgul bu aralar


mantığım sus
düşüncelerim asılsız çıkıyor karşısında
tahmin ettiğim gibi büyümüyor beyefendi
annemin deyişi ile arpası biraz fazla geldi galiba


ama olsun
nefesinin dokunduğu yerler cennetim
gözlerinin konuştuğu yürekler ailem
ve onun sayende tutunuyorum günışığına
her yıkılışımda
her çelmede


ömrüm nicelerine feda olsun evlat !



11;05
05/05/2015
eMİNeYZAMAN