On beş mayıs on dokuz Yunan İzmir’e girdi
Müftü Ahmed Hulûsî kutlu bir fetva verdi:
“Yerden üç taş alarak düşmana atmak bile
Cihada katılmaktır; bunu böyle biliniz.
Silâhım yok lâfını sakın almayın dile
Ben sancağı çıkardım, siz peşimden geliniz!”
Başlattı direnişi, hedefe bir yay gerdi
Hedefe koşanların hepsi gönüllü erdi.

Kalmadı kadın-kızan, yaşlılar da gençleşti
Derman geldi dizlere, hastalar da dinçleşti.
Söz konusu vatandı, kurtulmalıydı tezden
Denizli’de ahali silkelendi bir anda
Arınmalıydı her yer düşmandan düşen tozdan
Zeybeklik vardı serde Türklük kaynadı kanda.
Yataktan kalkamayan hasta bile tunçlaştı
Yürekteki hissiyat hırstan öte hınçlaştı…

Salındı dört bir yana hep gönüllü ulaklar
Her cenahtan ses bekler kirişteydi kulaklar…
Köy, kasaba demedi, birlik oldu bu millet
Tek bilek ve tek yürek olmanın zamanıydı.
Hürriyet aşkı varken kabul olunmaz zillet
Dağdaki çoban bile esaret yabanıydı.
Karış karış bozkırlar, dağlar, ova, sulaklar
Şehit kanı akarken terk edilmez bulaklar.

Karar alındı toptan ortak akla uyulsun
Türk’ün adı yeniden tüm dünyada duyulsun.
Tam dört gün sonrasıydı; Samsun’dan bir ses geldi.
Vatan düşünen bir baş çıktı birden ortaya
Anadolu ufkunu masmavi gözler deldi
Dikkat çekti millete; Hazır olun vartaya!
Esaret kabul olmaz herkes işe koyulsun
Vatanıma göz koyan, yan bakan göz oyulsun!

Birlik oldu milletim, top yoktu, tüfek yoktu
Ardı ardına gelen belâ desen pek çoktu.
Yunan sataşmaz Türk’e başkası var ardında
Kışkırtarak saldırtır, kendi pusuda bekler.
İngiliz payitahta hâkim olmak derdinde
İtalyan’la Fransız güneyden cephe ekler.
Dünkü Osmanlı dostu, bugün zehirli oktu
Anadolu toprağı yine cennete koktu.

Müftü Ahmed Hulûsî sancağı kaldırmışken
Ruhu efe olanlar düşmana saldırmışken
Arada kanı bozuk sergerdeler türedi
Türk’ün düşmanlarıyla iş birliği yaptılar
Türk milleti içinde bunlar nasıl üredi?
Hangi inanca girip hangi Rabbe taptılar?
Âl-i Devlet bunlara yurt-yuva aldırmışken
Zalimlerden kurtarıp huzura daldırmışken…

Memleketim dört yandan kuşatmaya alındı
Yedi düvel birleşti Türk Milleti yalındı.
Teknik gücü zırh diye üstüne giydi düşman
Dünya gördü çelikle et kemiğin cengini
Türk’ten iman yumruğu yiyince oldu pişman
Tarihler yazmamıştı bu savaşın dengini.
Şahit tutuldu zaman arşa nidâ salındı
İmanın kuvvetiyle küfre şamar çalındı.

Samsun, Sivas, Erzurum… Sonra Başkent Ankara
Muharebe kızıştı… Gün oldu dünden kara..
İzmir’de Hasan Tahsin ilk kurşunu atmıştı
Maraş’ta Sütçü İmam tetiğe bastı ansız
Şehadet şerbetini Hasan Tahsin tatmıştı.
Bacımın örtüsünden ecel derdi Fransız.
Erzurum cephesinde imkân yoktur inkâra
Nene Hatun eş oldu yenilmez Zülfikâra.

Her cephe ayrı destan Kocatepe, İnönü…
Sakarya’da duyurdu Türk dünyaya ününü.
Korku bilmeyen yürek, bükülmez çelik bilek
Azim ve kararlılık zafere giden yoldu…
Ya şehidim ya gazi diye dillenen dilek
Mevla’sının katında kusursuz kabul oldu..
Türk evlâdı hayırla yâd eyle sen dününü
Bin dokuz yüz on dokuz on beş mayıs gününü.

-muhacir bozkurt-
Mustafa KÜTÜKCÜ
04.05.2015 – DENİZLİ.