Yıkılmış seher vaktinden
Teveccühten ıslanmış mahrut gözler.
Bozuyor sabaha isyankar bedenimi.
Seher vaktinden açan kan çiçekleri
Ağır ağır batırıyor dikenlerini.
Uyan be gönül!
Daha kaç gecenin koynunda sabahlayacaksın.
Utanmadın mı acılardan ders almaktan?
Hayal mayal hatırlıyorum şimdi..
Tam üç hüsran öncesiydi..
Alengirli bir sabah defnedilmişti.
Yamalı duygular giyen çıplak bedenim.
Yarı baygın attı kendini koynuna.
Hürmet, safa ile baş köşeye oturtuldu.
Öteki oda da duyulan sesler çok garip.
İçimdekiler misafirliği bozmaya yeltensede,
Çok tatlı inan bu köşkün koltuğu.
Derin bir uykuyla gelen yorumsuz bir rüya,
Uyanır uyanmaz utanır ettiklerinden.
Çalınan sadece ben değilim.
Hüsranım öteki oda da bulunan can dostum.
Ne garip değil mi?
Kral olarak girdiğin köşkten
Köle olarak çıkmak.
Uyan artık gönül!
Dön mabedine...
Daha kaç gecenin koynunda sabahlayacaksın.

Selahaddin TEKİN