Bakma öyle çaresiz olduğuma,
Okyanus kadar derin ve büyük yüreğim.
Çok kara kışlar gördü baharında.
Nice fırtınalar koptu içinde.
Ama yine de pes etmedi.
Ayrılıklardan ders almayan zavallı kalbim.
Uslanmadı bir türlü,
Hurda niyetine satılan haspa gönlüm.
Bıkmadı kapılardan kovulmaktan.

Bakma öyle yalnız olduğuma.
Kendi kalabalığım kendi içimde benim.
İçinde gömdüğüm binlerce mezar var.
Taşlarında beddualar ettiğim sayısız ölü.
Terazisi kurulmadı daha...
Adaletine isyan gönül mahkemem de.
Her gün rüyama giriyorlar,
Ahımı alan nice sayısız medfunlar.

Aldanma öyle gülen bakışlarıma.
Gözlerim mast, gönlüm hicaz benim.
Yanık şiirler yazar acemi kalemiyle.
Kafiyesi bozuk kayıp mısralarımda.
Kaybolur yazmaya kıyamadığım,
Bestesi bozuk türkülerim.
Gül kurusu akşamlarda.

Silme kirli ellerinle yaslı kirpiklerimi!
İçinde kuruttuğum binlerce gözyaşı var.
İstemeden de olsa güler nedensiz,
Hüzün yağmurlarına aldırmadan...
Serseri kaldırımlarda yürür,
Yarım yamalak çıplak ayaklarıyla.
Aldırmaz batan cam kırıklarına,
Yürümekten yorulmuş nasırlı bedenim.

Bakma sen benim bu hallerime,
Kehribar bir geceye astım gülüşlerimi
Denizlere fısıldadım yalnızlığımı.
Hovarda gönüller de yitirildi,
İhanet etmediğim gerçek sevgilerim.
İnanma sus pus hallerime!
İçimde haykıramadığım binlerce ses var.
Bir ağlasam, dinmez gözyaşlarım,
Susturamaz, taşar denizlerim boğulursun...

Selahaddin TEKİN