İçinde hiç kavga olmayan dünya,
İnsanlar istese kurulabilir.
Aç ölenler kabri bilmeyen dünya,
İnsanlar istese var olabilir.

Hırs küpü vahşiler, dünyada hakan.
Mahşer kurulmadan cehennem yakan!
Onlardır, kötülük nehrinde akan.
Huzur bozan eller kırılabilir.

Yaratılana hep sunulsa saygı!
Rızkı veren vardır yersizdir kaygı.
Kökünden kaybolmuş, medeni duygu.
Cennete dünyadan varılabilir.

Canlı, cansız her şey görevi yapar.
Aç olan midesi lokmayı kapar.
Nefsinin kölesi ters yola sapar.
Sevgiden kaleler örülebilir.

Biziz, acılara tuzu basanlar.
Hiç yargılamadan suçsuz asanlar.
Nerede dünkü o kelle kesenler?
Kanayan yaralar sarılabilir.

Aynı çıkarcılar konuyor leşe.
Onların yüzünden tükendi neşe.
Dünyada kalmadı kansız bir köşe.
Beyinler huzura yorulabilir.

Ne kadar boğuşsak kalıcımız yok.
Ebedi kesecek kılıcımız yok.
Mahşer gününden ses alıcımız yok.
Dursunî’nin hakkı verilebilir.

Dursun Yeşil –2008