Geçmişte acıyı, binlerce duydu.
Düşman işgaline düşmesin Kars’ım.
Her yer ağaçlansın, ihtiyaç buydu.
Yeşile bürünsün pişmesin Kars’ım.

Valisi, başkanı kucaklar közü.
Arsızın, hırsızın maldadır gözü.
Karslıya ağırdır parçalar özü.
Öz evlat, sineni eşmesin Kars’ım.

Binlerce şehidin kanıyla oldu.
Onlardan milletim emanet buldu.
Namuslu insanım saygılı kuldu.
Al bayrağa karga koşmasın Kars’ım.

Altı maden üstü şehit kanıyla.
Kafkas oyununda gençler şanıyla.
Gelen, geri döner tatlı anıyla.
Kimsenin iştahı coşmasın Kars’ım.

Demişler: “Bal tutan parmağı yalar.”
Demek değil ki bu:”Herkes mal çalar.”
Namussuz sokakta namazı kılar.
Yönetende mide şişmesin Kars’ım.

Öğretin yaşanan adet, töreyi.
Karslı hizmet edip sevsin yöreyi.
Titretmesin şehit yatan küreyi.
Gençlik arsızlanıp taşmasın Kars’ım.

Sahip çıkın cennet köşesi mekân.
Zarar veren Karslı bu beni yakan!
Kars’tan olmadı mı devlette bakan?
Dursunî görünce şaşmasın Kars’ım.

Dursun Yeşil –2008