Çığlıkla aramda sadece sitem vardı
Heceleyerek gülebiliyordum
Derim kavladı gözlerimde uyuturken kirpiklerini
Bir rüzgâr saçlarında asaletini bulurdu ancak
Islaklığı alıntı yapılamayan yağmurlar dudağında
Çiz kabrimin üstünü,
İrtifa kaybediyor ölümün kanatları.

Kısa bir öyküde seslendirdim
Senin bana ait kader karalamalarını
Bir varmış, bir yarmış
Susabilmelerin derlenmelerinden
Dağınık masallar topladım
Yaralarımda kanayan uçurumları
Kalemin ucuyla avuttum
Herkes gözlerimden başka anlamlar çıkarırken
Ben gözlerimin körlüğünü kalbime yama yaptım.

Her nereye baksam, baktığım noktada bitti masallar
Sabahlardan cennet huşusuyla geçen yüreğimin
Korkaklığını emanet ettim aydınlıklara
Bir susmalık içim vardı, onu da aşkla kaybettim
Teselliden nakaratlar devşiren sözcüklerinde
Hummaydı ağrılarım, bana kim olmaya gelmiştin
Gidişin beni de götürdü
Fişlenmiş ruhuma künyeni astın Gül/üm
Kendi boşluklarımda asılı kalmanın
Hiçbir yanı öldürmedi seni
Şimdi yalnızlığında bulmaca çözüyorum
Sana ithaftır seni bende okusunlar.

Sami Arlan..