Varıp gitme gönül yaban ellere
Sümbüller bezemiş elim var benim
Arama gayrıda gonca gülünü
Dikensiz bahçede gülüm var benim

Verme sırrın her olura olmaza
Cevherin gösterme kıymet bilmeze
Yolun sorma bir gözleri görmeze
Hakk’a vasıl olmuş yolum var benim

Kör cahil olanın içme badesin
Varma sofrasına kendisi yesin
Dinleme sözünü ne derse desin
Hakk kelamı diyen dilim var benim

Gel sen de canana çevir yüzünü
Kin ile kibirden arıt özünü
Böyle bir gerçeğe aç ki gözünü
Dü cihan içinde Ali’m var benim

Kör nefsini bu dünyadan soyasın
Kıymetini paslı pula sayasın
Buyur gel soframa sen de yiyesin
Herkese nasb’olmaz balım var benim

Zahmet edip çekme namert yasını
Eksiltmez gönlünden kirin pasını
Duymak ister isen sesin hasını
Mızraba mihmandar telim var benim

Olur mu ki bir can sözüm dinleye
Dinleye de manasını anlaya
Niyet etse o badeden almaya
O badeyi sunan elim var benim

Arayıp kendini bulursan şayet
Münevver olursun cihanda gayet
Otur da Emrah’ın bağını seyret
Sır içinde sırlı halim var benim

30 Ocak 2013-Çarşamba