‘’Ey, bu topraklar için toprağa düşmüş, asker!’’
Adını andığımda kutsal her bastığım yer

Sana minnettar bir kalp taşıyorum koynumda
Tüyü bitmemiş yetim hakkı var şu boynumda ?

Sen ki o madalyayı göğsünde taşıyorsun
Layık olduğun yerde şehitçe yaşıyorsun

İbret dolu tarihim, kan donuyor içimde
Her uzvum selam durur hepsi ayrı biçimde

Gözlerim yerlerinden fırlayıp çıkar gibi
Yüreğim hep ağzımda dişini sıkar gibi

Boğazında akan kan boğazımı tıkıyor
Ellerim yumruk olmuş sanki düşman yıkıyor.

Ay yıldızlı al bayrak selam durur Mina’dan
Helallik ister gibi evlat veren anadan

Bu vatanın evladı bilecek kıymetini
Bilmeyen deyyus soyu çiğneyemez etini

İçimdeki asil ruh dirilip cana gelir
Seni dermeye geldim canlan, ruhumda belir

Çanakkale toprağı kan çiçeği tarlası
Yüze yüz şehit dolu ova olmuş yaylası

Sarmış dört bir yanını peygamberin kokusu
Bastığım toprak dibek, ayaklarım sokusu

İzinizde yürürken gururla doluyorum
O mübarek havayı bayraktan soluyorum

Şimdi siz de anlayın! Neden bayrak bez değil?
Neden yürekler ağlar ağlayanlar göz değil ?

Ceddim yatak bildi mi mezar nedir bilecek ?
O mübarek muzaffer bağrımda gömülecek.

Seher EMRULLAHOĞLU

Mina; aşırı istek, arzu demektir. Mina, can, mal, mülk, mesken, evlat, eş, kardeş, ticaret, aşiret, mevki, makam, rütbe vb. fani sevgilerin aşıldığı, Allah sevgisinde zirveye ulaşıldığı yerdir.