Kendini kaybetmeyen dokunuşlar bulamadı ya fikri
böyle kendimi kandırıp,çiçekleri öldürmek falan
Sonra Öyle anlık ki avuçlarıma kadar gökyüzü
Ve Anlamsız Şimdi kapılar gelmeyecek olana
Önce içimi açtım Yağmur olup bogar diye bekledim
sonra anladım Ne yağmuru
Hava da bir bulut yok.Belkide bu ne dumandır diyip geçelim !
Halbu ki !
yıldızı parlayan huzur saçlarıyla kapışır şimdi sakallarım
Öle diyim ..
Yorgunlum ve gece düşer kalır mı bu na
Üstüne bi sigara daha yaksam.
Ve sessizlik nedir göstersem
Kibritçi bi kız uydursam bu adamı hanginiz anlar
şimdi sonra ne zaman istersen
Tamda bunları geçirirken
Durdu kadehimde bermuda ve kahrolası üçgeni
Hayat eros’un insanlara baglılık yemini değildi
Büyüleyici falandı ama sözlerin hepsi birer sesti
Ve sesler kulaklarımın pasını alsada unutulup gitti
Ak düşleriyle çocuklar uyandı..maviye
uçurtmaları ve hayalleri astılar..
Ne güzel hediye dedim çektim gittim.sonra kaldım
Her gün o hayaller ve gülüşler için uyandım
Ve yine söylüyorum
her gün geriye gidebilirdim.Ama bir damla için ileri gittim
Belki damlaya damlaya göl olur.
Belkide su akar yolunu bulur