0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
767
Okunma
aidiyetsiz ruhları, ölü çobanlarıma yoruyorum.
sürüden ayrı düşlerim,
çoğul yalnızlığımın bir eseri.
kimseyi görmek istemediğim kadar,
hepinizi özlüyorum.
biliyorum ki tek yalnızlığım
mayasıl bozulmuş biramda saklı.
bütün güzellikler
elimin uzanamayacağı kadar yakında,
göremiyorum.
yolları arşınlayan ayakkabılarım değil, hiç!
kimsenin tutunamayacağı dalların
kırılgan düşlerine bırakmışım kendimi,
düşledikçe düşüyorum.
beni kılcallarıma kadar eksilten şey,
nasıl olurda görmezsin,
mavinin ve siyahın benzerliğini..
