geceleri oturup karanlığı izliyorum
o vakitlerde sen gelirsin aklıma
asi yüreklim
işte o zaman bir hüzün çöker üzerime
askım sen yoksun herkes işte o zaman
kimseyi görmüyorum ben
içimi bir hüzün kaplıyor gecenin karanlığında
ve ben o zaman ölüyorum san ki
asi yüreklim içimi bir acı kaplıyor
sevdam sensizlikten hasretim bende görmüyorsun
neden bu zalimlik bana
söylermisin asi yüreklim
sevmek bu kadar neden acı veriyor
söyle sevdam sen hiçmi sevmedin beni
çokmu zordu beni sevmek sevdam
neden beni görmemezden geliyorsun
biliyormusun asi yüreklim sevdam
bu çok acı bir sevda buda beni öldürüyor işte
oysa ben seni çok sevdim hasretim
bu ne kadar acı biliyormusun
asi yüreklim
bak sevdam içimde bir volkan kaynıyor
bir deli rüzgar savuruyor dört bir tarafa
ben savrulmadan gel attık gel
asi yüreklim ben sensizlikten savruluyorum
sevdam sen yoksun sen yoksun

müzeyyen yavuz