Bu ne biçim dünya gardaş, bu nasıl bir düzen,
Teraziler denge yitirmiş, bozulmuş mizan,
Böyle miydi, Hak teâlânın kurduğu nizam,
Şaşıyor insan, ne akıl alıyor ne izan,

Kimi kuruşa muhtaç, kimi yağlı yutuyor.
Bir berduş içip sızmış, kaldırımda yatıyor.

Eylemler var sokaklarda, her tarafta talan,
Yağma ediliyor, talanlardan geri kalan,
Bir serseri bıçak çekip saplıyor kadına,
Herkes seyire dalmış hiç giden yok yardıma.

Bir köpeğe araba çarpmış, cansız yatıyor.
Başucunda başka bir köpek, nöbet tutuyor.

Erkenden işe gidiyorum, şafak sökerken,
Bir kadın görüyorum, çöpte ekmek toplarken,
Cami önüne bırakılmış kundakta bebek,
Açlıktan ağlamakta, gözleri öbek öbek.

Yuvada kuş yavrusu ağzı açık bekliyor.
Anası kursağından, gagasına kusuyor.

Gün ağarırken bir yosma çıkıyor bardan,
Sokaklar çınlıyor attığı kahkahalardan,
Lüks araca binmiş ağzında neşeli türkü,
Gece kondu satın alır sırtındaki kürkü.

Sabahçı kahvesinde bir amele uyuyor.
Yamalıklı ceketi yere düşmüş, üşüyor.

Dünya aynı amma, figüranları değişti,
Yamyamlıkta adeta birbiriyle yarıştı,
İnsanoğlunun haydutlardan kalmadı farkı,
Böyle dönüyor artık bozuk dünyanın çarkı.

Bir garip düzendir, almış başını gidiyor.
Sonu hüsran olsa da, devran böyle dönüyor.

Fatih Coşgun 12.05.2014