kavgalar kimin kavgası ise
küsmeler kimin küsmesi
olması gerek sevdalanmalarında bir sahibi

sahibin ellerinde sükun bulan ruhum
kurtulur elbet çıkmazlarından
açılır önünde tüm pencereler
kapalı kutu dünya ve
ve daha sonrakiler, mahsenler
bir ışık saçılır umuda
şelale olur belki
ağıt yakar, gözyaşı akıtır
sevgi akıtır
sevgisiz
sırıtık insanlarına dünyanın..

çözümsüz, ümitsiz, cansız
donuk bir tendir
gözlerimde hayat..

ama yaşamak
sonsuzluk
aşk için yaşamak
akan kan damarlarda
can diye
donan yüzlerde umut diye
ellerinde çocuğun anne göğsü diye
bir yıldız düşer belki
yeryüzüne!..

biliyorum
yanacak yeryüzü
yanacak tüm insanlık
ne mutlu onlara
ki onlar sevda işçileri, aydınlık emekçileri

çok mu sert
çok mu kaba bu sözler
çıkmıyor güzel sözler
kalemimin ucunda
dünyanın güzel insanlarına..