ARDINDAN TÜTSÜLER YAKTIM AYRILIĞA





çiçek bozuğu düşlerim vardı içinde fırtınalar üşüten
selleri gözümde saklı bir bahardın aklımda
hani kar yangınları sönerdi
gecelerimde ayaza durunca hasret
kar yakar ateş dondurur ya insanı
öylesi zamanalrın adamıydın sen
haydarpaşa garı şahit
ardından tütsüler yaktığım ayrılığa

vakit akşamdı
hani teni karaya çalan bir akşam
öylece bakaldım ardından
yetimhane kaçkını bir çocuk gibi
öksüz öksüz susdurdum geceyi

sen farkında değildin gidişin nasıl dı?
gözlerin kırık cam gib içiziK çizikkaldıyüzümde
ardından sönmüş yıldızları yaktım
yüreğim tutuştu


şimdi ben kendimde kendimi bulamazken
düşlerimden sızan senli zamanların
seyrine durdu saatler.
kapımda güneş yanığı ellerin dondu
baaak canım sustu dilinin hapsinde
görmek istemezsin bilirim
yuvamıza başkuşlar kondu


çeiçek bozuğu düşlerim vardı içimde fırtınalar üşüten
kalamam bu iklim hancerler anılarımı
kanımda asi bir barut kokusu
buram buram çeker kendine kendine
ardından tütsüler yaktığım ayrılığa


NİLÜFER GÜR(GÖKDEMİR)

ANTALYA
2//5/2010



- See more at: www.yazarlartoplulugu.com/oku/4615/ardindan-tutsuler-yaktim-ayriliga.html#sthash.xPHwPZ1Y.dpuf