Senden yeşilini benden hayallerimi aldı bu kalabalık
Olur dediklerimi olması gerekenlere öylece bıraktı
Gözyaşlarımla birlikte sen mahzeninde kaldık
Hüküm giyene kadar biz,buraları sular bastı
Biz seninle çok üzüldük Ankara

Kaldırımlarında insanlar ve başlar hep öne doğru kırık
Güçlü yürekleri hangi zaferlerde bilinmez ya yenik kalmıştı
Yine de ümitsiz değildik,kurur derdik bu bataklık
Her şeye rağmen kaybetmemeye yeminlerimiz vardı
Çok geçmedi,ümit bitti,biz kaybettik Ankara

Beklediklerimizi gözlerimizle kaldırımlara kazıdık
Onlar gelmedi hüzünlere esir kaldık,canımız yandı
Biz suçsuzduk,istemeden yalnız kalmıştık,anlatamadık
Ağlamaktansa unutacaktık kaldırımda kalanları böyle olmalıydı
Unutmak zormuş geç anladık Ankara

Her yangına su fayda etmezmiş yağmurlarından anladık
Eserdik fırtına misali öfkeler bile karaları bağladı
“Dertler geçerdi bir zamanlar” diye anılara sarmıştık
Anılar bitince hıçkırıklara döndük, yanlıştı
Niye mutluluğu hiç seçmedik Ankara