Nisan.
Nisan sevinçli renkleri taşır dogaya
Bugday tarlaları içinde gelincikler
Birde ölüm vardır öteye itilen
Ve yoklugun yatagında gecenin
Yıldızlar altında kimsesizken.
Hani kendince tutmuşsundur hayatı
Kıyısından köşesinden nasiplendigin umut.
An gelir aglamışsındır çaresizligin loşunda
Belkide saçları yakınlaşmıştır sana aşkın
Çekip giden tiren kompartımanında.
Anadolu bozkırlarında köyler
Kırmızı kiremetli kireç renkli evler
Kara çadırda bir Yörük kızı görmüşsündür
Sana türklügünü hatırlatan
Hikayeler yaşatmışsındır uykularda
Anadan bacıdan yardan
Yitik esvaplarda çıplak giyinmiştir ruhun
İşçi ellerin umut kar arayışlarda
Hani kendince tutmuşken hayatı
En olmaz kadınlarla girileşip
Küçük çocukları ile bu ülkenin
Paklanırken umutlar
Nisan renklendirmişken göç yollarını
Yitikleşmişken ömür
Bir Yörük kızıydı seni tanıyan
Yoklugunda aglatan.
ı