"gerçeği
sadece gerçeği
söyleyeceğime dair" dedi
yüreğine kelepçe vuran kadın

idam mahkemelerinde geçerdi adın

bitmemiş bir şiir vardı masa üstünde
o sanık sandalyesinde
kırılmamış kalem
kürsüde

kırdıysan dallarından birini eğer
söylenmeliymiş sebep o ağaca meğer
diye başlıyor şiir

kestiysen dibinden o ağacı
anlatabilmelisin ormana ne kadar acı
okuyor o şiiri mübaşir

bu kaçıncı celse
sevmenin sırası gelse
aşk karanlık gecelere bedelse

ve dün bu günle
kavga edip yarını örselemese
sadece sevilmek mi sandın bütün mesele

ellerin alkışıydı celladı övmek
celladını sevmekti boynunu bükmek
ve kendi yüreğini karşına alıp kendini dövmek

sen yüreğimin kanlısı
ey büyük yangınların zanlısı
bilesin ki yarasından orman damlar bu candan

mavi kuş vurulunca
kozalaklar ıslık çalınca
serçe türküsünü dala asınca

şiir susar ve kırılır kalem karar okununca

"yangınlarda yol bulanı sevdiğine kul olanı
üşütür mü kara toprak ölümüne yar olanı"
.....................hadi beni ısmarlayın Allah’a