Dört duvar arasında kalır yalnızlığın,
Kaçış arar durursun ,kurtulman imkansız,
Boşluğun ortasında, durur cansızlığın,
Susuz kalıp kurursun ,kurtulman imkansız.


Ruhunu sarıvermış saplantı içinde,
Nedenlerle doldurmuş saklanan hiçin de,
Çıkışların kapanmış ,tel örgü biçimde,
Kolay yolu bulursun ,kurtulman imkansız.


Sessizce yutkunursun ,boğazın kururken,
Kulağında çınlama,belirip dururken,
Yüreğin öyle sızlar ,içine vururken,
Üzülen sen olursun ,kurtulman imkansız.


İki yüzlü dostları ,,kabuğa saklanır,
Yalan yanlış sözlerle ,yüzleri paklanır,
Çamura bulandıkça ,yürekler aklanır,
Öyle bakar durursun ,kurtulman imkansız.


Yoluna taş koyanlar, pişmanlık duyarken,
Alaycı bakışlarla ,sana sırtı dayarken,
Sahte göz yaşlarıyla ,gözünü boyarken,
Son kurşunla vurursun ,kurtulman imkansız.


NESRİN ÖNEM DEMİR
11 04 2015