İbrâhim,
Gökyüzünü, denizleri, kanatlanıp uçamadığım yerleri,
hep merak etmişimdir,

Yedirenkleri, uçurtmaları,
Çatılara uzanan gökyüzünü,
Kuşların kanat çırpışlarını
Hep merak etmişimdir

Yüzümde süzülen yağmurları
İçime dokunan çimen kokusunu
Gözlerimi bürüyen çiçekleri
Hep merak etmişimdir

Vaktinde doğan güneşi
Hiç bıkmadan yerine geri gelen yıldızları,
Ana şefkatindeki sıcaklığı,
Hep merak etmişimdir

Aradığım her soruma,cevapsın şimdi

Gökyüzünde sen,
Denizlerde sen,
Kanatlanıp uçamadığım yerlerde sen,
Hep merak ettiğim yerlerde sen varsın,

Uçsuz endamıyla yedi renkte sen,
Çatılara uzanan gökyüzünde sen,
Merak edip varamadığım
her yerde sen varsın

Görüp, göremediğim
Bilip, bilemediğim
Duyup, anlamadığım
Her yerde sen varsın

Zarifim sen,
Necip Fazıl sen,
Tahir sen,
Ferhat sen,
bâki sen,

Bildiğim her şey sen,
En çok sevdiğim sen,

Şiirim, mısram, hecem,
Hele hele şair kalemim

Hayatımı oluşturan her şey sen

Küçük çoçuğun eline aldığı balon,
Annenin çoçuğuna duyduğu,
Babanın evladında gördüğü
Tüm sevgiler sen,

Şimdi sana soruyorum
Ben mi şiiri yaşıyorum,
Şiir mi beni yaşıyor.