bak mevsimlere dön bir bak
dolu dolu özellikle
renk cümbüşü güzellikle
canlı cansız varlıklarla
bir alemdir bir alem o

bir bütünün bir yılında
dört ayrı ruh dört büyük olay o
bulur dengesini kendi içinde
sunar tüm güzelliği yine kendi içine

sen kimsin pekiyi
nerden aldın bu yetkiyi
bozmak için o sevgiyi
kuruyorsun hiç durmadan
başı bozuk sanayiyi

ağa sensin paşa sensin
pastaları yiyen sensin
derdi gamı hiç bilmezsin
mersedeslerden inmezsin

fabrikandan akan pislik
balıkları öldürüyor
filitresiz bacaların
hastalığı üretiyor

arz dedin talep dedin
memlekete hizmet dedin
sıkışınca rüşvet verdin
sen işini yine bildin

doğadaki dengeleri
çiçekteki o renkleri
beşikteki bebekleri
yok ediyor senin zevkin

kölecioğlu diyorkine
orman yeşil deniz mavi
yüreklerde sevgi baki
seninkinde zehir safi
kusuyorsun hiç durmadan

Ahmet kölecioğlu 1985