ben ne kan denizlerinde yüzdüm
bir bilsen
kardeşim ah bir bilsen
ne nabızlar kayboldu parmaklarımın altında
o kadar çok göz gördüm ki
ecel akşamlarına
batan güneş gibiydi Mehmetçiklerin gözleri
soğumuş tenlerinde
kızıl karanfillere eşti yaraları
ben ne çok künyeler kopardım
yiğit boyunlarından kanla boyalıydı
sıkılı avuçlardan ne resimler topladım
bahar dalına benzer
gencecik sevgili resimleri
çoğunun yazmaları oyalıydı
kana bulanmıştı arkasında ki yazıları

telefon ahizesinden
kimsenin duymadığı ne feryat
ne çığlıklar duydum
anaların babaların eşlerin kardeşlerin
yetim ağlamalarında
düğümlendi boğazım kilitlendi dişlerim
bilmem kaç kez saf tuttum
bayrak olmuş vatan olmuş evlatlarımın önünde
dualarını duydum buluta batmış soluk güneşlerin

ne küfürler ettim vatan hainlerine
ağız dolusu kusmuk gibi ne belalar okudum
nutukbaz siyasilere kara kayalar üzerinden,
ne sabahlar gördüm güneşsiz
donuk mat renksiz
ne ağıtlar yazdım bir bilsen
ne özlemler çektim
memleketimde kalan evladı iyalime
sinir titremelerinde
yaz günü ne ayazlar yaşadım
rüzgarların yağmurun hatta bulutun bile
ihanetini gördüm
simsiyah gecelerde pusuya düştüm düşürüldüm
mermi sağanaklarında ıslandım
toprağa anam bildim yaslandım
bir dakikalarda binlerce yıl yaşlandım

artık acı benim yüreğimin mayası oldu
maya damarlarımdan
bedenimin her yanına doldu
artık takatım kalmadı
kahır taşımaya
yine kahırlara gark ettin beni be kardeşim
yaslı yaşlı yüreğime şehadetinle
dünya kadar kahır doldurdun be kardeşim
ölmeye ne vardı genç yaşta
geç mi kalacaktın cennete
hak seni bizden fazla sevdi belli kardeşim
ona boynum kıldan ince
inşallah bize de şehadet düşer sıramız gelince
hüzünlü selamlarım
gönülden dualarımla kardeşim