Hatırlar mısın sevgilim?
Seninle ilk karşılaştığımız günü...
Ben ürkek gözlerimi kaçırıp bakamazken sana,
Sen eriştin yüreğimin en ücralarına...
Seninle neler yaşamadık ki biz,
Şiddetli geçimsizlik dedikleri kavgaları,
Gülmekten gözümüzden yaş gelen mutlulukları,
Bu hayatın gerçek yüzü olan en büyük acıları...
Sen benim kardeşimdin...
Her gel dediğimde,iki eli kanda da olsa gelen...
Sen babamdın...
Göğsüne yatırıp huzur veren...
Sen erimdin...
Akşam yollarını beklediğimde yüzüme yüz süren...
Ne bereketli sofralarımız vardı bizim...
Eş,dost,kardeş hiç eksik olmazdı...
Ama şimdi sen bir gittin...Ben yapayalnız kaldım...
İnanır mısın ? Artık hiç sevmiyorum pazar sabahlarını,yalnız kahvaltıları...
Keşke gelsen,
Gelsen de bu dayanılması güç ayrılığa bir son versen...
Ama bilirim,gelmezsin,gelemezsin...
Engellerin vardır,sebeplerin vardır,bahanelerin vardır.
Göz göze gelsek alevlenecek her şey biliyorsun ya,
Ondan gelemezsin,ayakların gider,yüreğin geri çeker...
Bu günü hatırladın mı sevgilim?
Bugün ne tanışmamızın ne evliliğimizin yıldönümü...
Bugün ayrılığımızın yıldönümü...
Bak,kaç bahar geçmiş,biz kaç zaman mahrum kalmışız birbirimizden...
Saçlarımı da uzattım,sen öyle seversin beni,bilirim...
Hadi gel artık,uzat yine ellerini...
O kadar özledim ki defalarca değil,milyonlarca avuç içlerini öperim...

H.S. 21:50