ben çiçeklerin soyundanım
yalancı baharlarda açmak kederlendirir beni
gidersen
düşeceğim tepetaklak
irtifa kaybedecek düşlerim
irtifa kaybedecek aşk…
ayı saklayan gecenin
kara perdesi inecek gözlerime
inzivaya çekilecek
yalanlarımı gizleyemeyen dillerim
artık biliyorum sebebini
neden yaz ortası buz kesiyor hava
niye büyümüyor düşlerde gülüşlerim...

seninle yolculuğum çok değiştirdi beni
ama her defasında işte
korkularımızdan sınıyor bizi hayat
sevdiğim her şeyi
er ya da geç kaybedeceğimi biliyordum
ama sonunda sevgi
umut suretinde
kavgada büyüsü artan hürriyet şeklinde
geri dönecek bana…

keşke bir nar ağacında yetişseydi
kırmızı mercandan nar taneleri
bir kolye gibi
boynuna takacağım sevdan...
şimdi yalnızım
bir çay demliyorum kendime gözlerinden
kavanozun dibinde biraz şeker var
inan kanmadım yıldızlara
gözlerine kandığım kadar…

Josef Kılçıksız