Hayata sürekli bir camın arkasından bakmakta geçiyor günlerim.
Belli belirsiz sesler duyabiliyorum bazen Kavgalar bazen kahkahalar.
Kuşları görüyor seslerini duyup huzur duyamiyorum yağmurun sessiz sesi hüznünü gönderiyor kulaklarimdan bedenime...

Disardaki Dört mevsimi izlerken camdan içeride tek mevsim kara yelleriyle, firtinalariyla, kasirgalariyla bazende karlar buz tutar Ayazlarinda buzlar bedenimi dondurmaya basladiginda işte ozaman disarisi daha cazibeli gelir bana korkarım korkarım dışarı açılmaya.

Yaa herkesin beni yanilttigi camın otesindeki dünya beni yaniltirsa, ya içeriden kötüyse disarisi, yalancı baharlar yazlar varsa disarda
Korkar ve kaderim buymus diyorum ama cama sirtimi donemiyorum donemiyorum disarda bir yerde banada sıcak bir yer vardır diye umut ediyorum ediyorum ediyorum.........
Asla cesaret edemiyorum edemiyorum disarisinin üç mevsimini tanimaya...
Dünyayı soğuk odadan izlemeye alıştım galiba.....