1
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
2323
Okunma

yeni bir şiir doğuruyorum
intihar çiçekleri uçurumunda
oysa ölüm son değildi
açan her çiçekte yarım kalan dilekler
bebek teni yumuşaklığında açan kır menekşesi gibi
hayat yudumladığın şeker yanığı kokulu anılar barındırır
görünmez iksir akar göz yaşı kıvamında
mercan renginde sevda olur dudaklarda sus
ecel ile son vals toprak kokar
aynaya yansıyan ruhun kırılgan yansımalarıydı gördüklerin
dilimin ucunda yabancı lehçede aşk
gördüklerin yalnızca yansımaydı belkide
tutkulu son vals gibiydi hayat döngüsü
yaprak dökümü başlar ekim gölgesi ömre çökünce
Mahmudiye Düzkaya
5.0
100% (6)