üşümek gözlerinde üşümek
donarcasına üşümek
ayın ve gök yüzünün mahareti gibi
dokununca ellerine teninde üşümek
sonra birden koklayarak güneşi
yağmak saçlarına istanbul yağmuru gibi
aç ellerini dir damla süzülecek göğün renginden
yıldırım düşmüş gökyüzü utangaç
alır her yeri bir ince sızı
ah bir damla misali patikalarından süzülsem
alıp götürse beni
tenin konusunun gittiği yere
üşümek ey yar teninde üşümek
perdesi çekili penceremin
tozlanmış raflar örtüler ve ve ve
bir mahşer kavgası bu sensiz
evler kaldırımlar caddeler
ve hatta çıkmaz sokaklar
anla ve gitme üşüyorum
sıkı tut ellerimi buhar olacak
patikaları kurumasın baharın
ah tutabilmek ellerini üşürken
can veren gün ışığı gibi
ah bakabilmek gözlerinde
bakamiyacağım kadar derine
kaybolurcasına cadde şaşkını gibi
ey şaşkınlığıma sebep gitme
üşüyorummmm