Ey cümle arası muharebelerimin
Gâlibiyetini omuzlarımdan elleriyle söken
Akrostiş sevdâmın
Yaralı Ruhnevâz şarkısı

Ey zifirî gecelerin kuzgûnî demlerini
Gözlerinde demlediğim
Düşük yapmış heceleri
Dizelerinin dizlerinde e e eeelediğim
Avuçlarıma
Safra yeşili sağular tüküren sevilerimi
Çengelli ünlemlerinin diplerine belediğim
Suzinâk Sevdâm

Sordun mu
Hatırsız kalan gözlerimin rengine hiç
Gözlerine küseli kaç hâşir oldu




Böğür itleri gibi
Dadanır hayata kitli kapıma yine
Senden sonrası tüm kuduz vakitlerim
Pelûr uçurumlar büyütür
Parmaklarında harılanan ayaklarım
Tutmuşken arkadan gömleğini
Haydarî düşmeler giyinir üzerine
Mariz alîl artanlığım

Yine mi vurulacağım arkamdan Sevgili
Arkanda kalakalmışken bir de
Yetim bedenimle




Ya Sîn
Ya Tîn
Sağ avucumun parmakları arasında boğdurduğum
Sol yanıma el basarım ki
Sana olan âhım
Senden yarım kalmışlığım
77 Ayetin şehâdetiyle
Cehennem’in Cahim’inde son bulacak
26 kere




Daha kaç kez
Kelimelerinin hece aralarına tutunup
Basamak yaparak sırtımı ayaklarıma
Asılacak dizelerine
Kursağımda düğümlenen nefesim

Daha kaç kez
Vuracaksın aşkı
Yaslamışken beyni göçük başımı
Göğsünün en harlı cehennemine

Kaç kez kanatacaksın en kansız yerinden
Humus kokulu
Solucan tarlası turâbları
Kemiklerine yorgan diye örten cesedimi

Bit (y)eniği istilâsındaki
Arapsaçı aklımın taraklarıyla taradığım hayalinin yelelerini
Savurarak düşselliğime
Daha kaç kez
Közünü kürekleyeceksin körlüğüme

Söyle Sevgili
Daha kaç kez
Kırıp boynumu ellerinin arasında
Kıblegâhım diye sana çevireceksin
Gözlerimin okyanuslarında yüzdürdüğüm yüzümü

Ört yüzünü yüzüme
Çıplak kalmayım
Hâşir meydanında





Ve Tîn
Ve Zeytin
Ve 4 Kitab-ı Din
Şehâdet edip dediler ki
Ey Züleyhan’ın gözlerindeki sine inen İn
Bil ki
Bundan gayrı bozulmaz
El basarak göğsümüze
Tîn ile edilen yemin