Ne güzel hayallerimiz vardı seninle
Uçuyorduk sanki birlikte el ele verince
Aşamayacağımız engel, başa çıkmayacağımız bir baş
tanımıyorduk,
Ya çok güçlüydük , yada çok cesurduk
Şimdi bakıyorum da bir hikaye oluverdik
Sen ve ben, güya mahşere kadar giderdik
Bak şimdi arkana bir rüzgar nasılda devirdi bizi
Düştük ayrı yollara
Helal olsun
Seni dize getiren ben , ama bu dizginliği kullanan kim?
Kaba saba duruşunu, adam gibi bakan gülüşlere çevirdim ,
Bilemedim
O bakışların sağ kayacağını bilemedim

Biliyorum
Sevdiğim kadar sevilmedim
Gurur duyuyorum seninle
Sevmeyi de senden öğrendim
Sevdiğini söyleyip dalga geçmeyi de
Ve iyi ki sevmedin beni
İyi ki sen dokunmadın tenime
İyi ki seninle cahilliğim/in, hoyratlığımın
Rüzgarına kapılıp/ta çıkmadım engin denizlere
şimdi bak bana karadan
Öyle bir yerdeyim ki sayende
Gülüşü, gülüşüm, bakışı yanışım,
Bir damla göz yaşıma
Yasa bürünen bir eşim var
Azıcık hüzünlensem, gözlerimden yaş gelmesin diye
Beni deli dizgin çocukluğuma götüren bir eşim var

Sen gidince kendimi koskocaman bir boşlukta sandım
Günler boyu, hatta aylar boyu ağladım
Meğer bir yalana, zehirli bir yılana sarılmışım
Dost sanmışım, koynuma almışım
Meğer ne çok aldanmışım
Ey benim yalan aşkım, sana sesleniyorum
Pişmanmış-sın
Beni görmüş, ve ağlamışsın
O günleri hatırlamış/sın, beni çok sevdiğini anlamışsın
Yanımdaki adamı, ve çocuklarımı kıskanmış/sın
Niye ki ?
Sen kimsin ?
Tanımıyorum!
Sanırım bir rüya gördün!
Hayırlara vesile olsun!
Hatun YILMAZ