Kışın çarpmasıyla yaşadım özlemleri
Seni sevmeyle anladım sözlerimi
Bu şehrin yalnızlığı
Getirir mi bana seni

Bir nehirde yürürken farkettim
Kışın geldiğini
Bu soğuk beni etkilememiş meğer
Kışı hissetsemde

Birbirlerini sevenleri gördüm
Hepsi yalanmış meğer
Bu gönlüyle gerçekten seven
Yokmuş meğer

Seher vaktinden kalmış yıldızlar
Hepsi ışıl ışıl parlamakta
Gece sesiz karanlıkla yaşamkakta
Gecenin karanlığının görünmediği şehir
Yokmuş meğer

Bir mezar açılmış gecenin bir vaktinde
Kefeniyle gömülmüş kara toprağa
Bu dünyada kalan
Yokmuş meğer

Kelime yazılmış deftere
Katibi bilinmeden
Açılıp okununca
Uharfin manasındaymış kelime
Bunu bilen yokmuş meğer

La desem sessizce
Gömülen kara toprağa
Bu dünyada kalan olmadığında
Görürmüşüz meğer

Atmakla yıkmakla olmazmış
Harflere kelime kalmazmış
Kalbin tesir ettiği
Sana ellerini veren yokmuş meğer

Sokak lambalarının yandığı
Bir gecenin seher vaktinde
İnsanların sürekli yanıldığı
Bir gecenin seğer vakti varmış meğer

Sessiz adımlarla yaklaşır
Güneş geceye saklanır
Bu gönül uzaklaşır
Hasret gitmeyen yokmuş meğer

Meğer gece çıkarmış güneş
Gündüz karanlığı esir almış
Harfleri manalıymış kelimelerin
Seher vakti varmış gecenin

La dünyada kimse kalmadığında
Görülürmüş meğer
Meğer yıldızlar gecedeymiş
Güneş gündüzde
Seher vaktinde çıkan gecenin
Yalnızlığı varmış meğer

Meğer kalpler kifayesiz
Kelimeler sözsüz
Gönül özsüz
Güzelmiş