YEMİNLE


Bu bendeki sevdayı anlatsam dağa taşa
Taş merhamet eder de dillenirdi yeminle.
Sözümü geçiremem yanağa vuran yaşa
Bir ağlasam kurak yer çillenirdi yeminle.

Derman sendedir deyip isyan etsem kadere
Bahtımdaki hüsranı bir yüklesem kedere
Salıncaklar kursaydım gökyüzünde bir yere
Ucsuz bucaksız sema dallanırdı yeminle.

Hergün sefer ederdi hazanı vursam file
Yoldan geri donerdi gönderdigim kafile
Anlatmak kolay ama anlayan yok nafile!
Yeryüzü boydan boya allanırdı yeminle.

Güneş aşktan utanır usul usul sönerdi
İşte şu dünya bile hep tersine dönerdi
Yıldızlar küme küme mutluluğa binerdi
Başı dönene kadar sallanırdı yeminle.

Efkar kanat takarak sırra kadem basardı
Yar hüzün dara çıkar, kendini de asardı
Bu aşkın kitabına masallar ses kısardı
Gamsa her gün Fizan’ a yollanırdı yeminle.

Hicranın pahası yok yine de satardım ben
Sevdaya niyet etsen tohumlar atardım ben
Bir gülüşle gamzeme mutluluk katardım ben
Ah yar...! Goncalar bile güllenirdi yeminle.

Bir kere beni al da bir kalbine koyuver
Bir daha döner isem gözlerimi oyuver
Şeytan azapta gerek son sözümü duyuver;
Dudaktan buse alan ballanırdı yeminle

Ah yar...! Goncalar bile güllenirdi yeminle.


ELİF KESKİN KARABULUT.../SİİRLERİN ŞAİRİ...
30.07.2014...O9:39

SABAHIN KÖRÜNE DÜŞEN ŞİİR..
(NOT: rüyamda yazıyordum... :)

Seslenirme için ’’Turgay COŞKUN ’’ abime sonsuz teşekkürlerimle...