Ben ne Mart’lar gördüm, Nisan’lar gördüm
İnsan kılığında insanlar gördüm
Menfaat uğruna susanlar gördüm
Hayra benzemiyor bu işin sonu…

Şairler türettik köhne uslardan
Sabırlar tükettik ömrü kışlardan
Fikirler ürettik içi boşlardan
Hayra benzemiyor bu işin sonu…

Dolandık gecenin son ayazına
Alıştık cananın türlü nazına
Ozan isteksizce vurdu sazına
Hayra benzemiyor bu işin sonu…

Hayat yarışında maratoncuyuz
Yalanlar şişiren bir baloncuyuz
Elimiz tesbihli hep raconcuyuz
Hayra benzemiyor bu işin sonu…

Fertleri ayırdık şucu, bucuya
Çevirdiler dostken bir yabancıya
Taktık kafaları hep falancıya
Hayra benzemiyor bu işin sonu…

Kaçıncı yağmur bu ıslandığımız
Zamanla yarışıp yaşlandığımız
Yetmez mi insanken dışlandığımız
Hayra benzemiyor bu işin sonu…

Irmak aynı ırmak akışı başka
Ateş aynı ateş yakışı başka
Gönül gözümüzün bakışı başka
Hayra benzemiyor bu işin sonu…

Çoluk-çocuk dertli, koca bir ayıp
Umutlar dilenci, çareler kayıp
Fuzuli yorulma yıldızlar sayıp
Hayra benzemiyor bu işin sonu…

Mutluluk bir çelik-çomak oyunu
Soysuz yapmışlar şu insan soyunu
Kapmak isteyen var üç- beş koyunu
Hayra benzemiyor bu işin sonu…

“İnsanım” demeye utanır olduk
Ne bir” hoş geldin”var ne de “ hoşbulduk”
İncindi kalbimiz öyle burkulduk
Hayra benzemiyor bu işin sonu…

Açları doyuran tok gerek bize
Hem sevgi hem saygı çok gerek bize
Yakışır onurlu bir yürek bize
Hayra benzemiyor bu işin sonu…

Ne kazandın sanki dosta küstün de
Kim kaldırdı seni söyle düştün de
Bir gün gideceğiz eller üstünde
Hayra benzemiyor bu işin sonu…

Oktay ZERRİN-BAFRA
29-03-2015-23.14
Öğretmenevi’nde