Sensiz yollar ne kadar uzak
gidersin gidersin bitmez
sana uzanan yollar
öyle uzak ki
uzatsam ellerimi uzatsam dokunabilir miyim ki

bir düş mü görüyorum
yoksa bir hayal mi
bir rüya mı yaşadıklarım
sensizlik beni ne hale getirdi.

İkileştim sanki,
ben başka biriyim
sen artık hatırladığım gibi değilsin
o eski günlerde ki gibi
saçlarını rüzgara bırak
gülüşün aklıma geliyor da
sahi hiç gülmüş müydün sen
bir duvardaki resmine bakıyorum
bir de düşlerime
gülüşün aklıma geldiğin de
hayır diyorum
o gülmemişti
sadece küfür etmişti.


O gece büyük bir fırtına vardı,
yağmur hızla yağıyordu;
Seninle ben el ele sokakta yürüyorduk,
o günler geliyor da aklıma
sen hiç gülmemiş tin bana
şimdi hatırladım da,
ne acıymış oysa
insanın sevdiğinin gülmemesi
hep ağlarmış insanın içi
hiç gülmemek de ne demekti.

Yıllar oldu seni görmeyeli
bir gülüşün bile gelmiyor aklıma
yüzünden başka
gözlerinden başka
hiç bir şey hatırlamıyorum artık
bu sevdaya dahil hiç bir şey kalmadı bende
esirgemiyorum kendimi hiç bir şeyden
yokluğun fazla geliyor bazen
baş edemiyorum artık kendimle
nasıl etsem de
unutsam söylediklerimi
seni sevdiğimi unutsam,
kalbim acır mı o zaman
bir kibrit alevi gibi
aydınlat şu geceyi
ya gel bana sonsuza kadar
ya da çek git al kendini benden uzaklara
bir gülüşünü bile bırakmadın bana
haydi uğurlar ola....