Kardeş candan olunca yolları gözlenirmiş
Koklamaya doymadan gitti gözümün nuru
Sohbetine doyulmaz her daim özlenirmiş
Koklamaya doymadan gitti gözümün nuru


Birinin adı kardeş biri de yeğen oldu
İstanbul’dan’ Çorum’a uzanan iki koldu
Evimize bereket, sevinç ,kahkaha doldu
Koklamaya doymadan gitti gözümün nuru

Ne oturdu yerinde ne bir dakka boş durdu
Pepe’nin şarkısına hepimizi coşturdu
Anne,baba peşinden hiç durmadan koşturdu
Koklamaya doymadan gitti gözümün nuru

O küçücük ağzında yuvarlandı çilekler
Taşımaktan yoruldu tutmaz oldu bilekler
’Uyu da rahatlayım ’ oldu birden dilekler
Koklamaya doymadan gitti gözümün nuru


Saatler yetmez oldu sözümüz yarım kaldı
Gidişiyle gönlümü sonsuz efkara saldı
Bakışlar donuklaştı yoldakı ufka daldı
Koklamaya doymadan gitti gözümün nuru.


Ülkü Soluğan KARA
29/mart/2015....Bursa