Her ev akşam olunca kapılarını kapatır
içten kapalı perdeler indirir ya pancurlarını !

karanlığa bir üzün çöker
şehirler akışır ya kan kırmızı

gök ise sevdalı bakışır
yıldızlardan dilek tutulur ya
kaldırımlar taşır ya bütün sessizliğin ağırlığını


işte o zaman sorarım her defasında !

acaba kaç kişi vardır !
evsiz barksız aç bi ilaç

acaba kaç kişi vardır !
vicdan muhasebesi yapan

acaba kaç kişi vardır !
çırpınan karanlığı seyretmeyen

ve... tan yeri ağarması zevaline zelal akışırken
saka kuşlarına kalır hüzün nağmaleri

sonra !
hızlı bir yaşam başlar dışarda
adeti az bilinen bir deli Rüzğar telaşında
Hak edilen Hak penceresinden bakışında
gecesinden yarım kalmış say bir adımlarında
eğreti bir teraziye konmuş adalet savaşında


sonra !
gün bakışı kuğuların sessizliği gibi
fırıncılar ocaklarını yakar
simitçiler tezgahlarını açar

hepsi ekmek peşinde
hepsinde aynı özgürlük
hepsinin gözlerinde hep aynı esirlik

düşündüm !
ta gerilere giderek
düşündüm de keldim kendime

cesaret odur ki ;
bunca yıldız çokluğu altında
bizi biz kılacak
bize güç verecek
bir yıldız var mıdır !

acaba yıldızsız hayat var mıdır !

Güneşin tekrar doğmak için ışıklarını söndürdüğü
Ay ’ın diz çökmüş vuslat saatini beklediği
Yıldızların gecesine beşik kurup sallandığı vakit’e dua ile ...

Gülay GÖKTÜRK