Bakmayın bana öyle; başı dumanlı sıra dağlar gibiyim
Aslında etrafım kalabalık olsada yalnızım ben
Demeyin bir şey yüzüm gülmez benim
Gözlerim değil kalbim ağlar gibiyim

Sıra sıra dağlarda yalnız koca kurt gibiyim
Ben koca kartal misali mas mavi gökyüzende de yalnızım
Her an her şart altında
Her zaman etrafımda kalabalık olsada her yerde yalnız biriyim
Ben buna kaderin cilvesi yalnızlığın haykırışı derim
Ben bu hayatın neresindeyim hayat yalnızlığın neresinde
Aslında ben icimdeki fırtınaları farkedip kendimi terkettim.
Ben yalnızım ruhumdaki o yabancıyı şimdi farkettim
Artık ben kelime kelime tükeniyorum
Yazmaya türkçem yetmiyor

Bu ruhum daki yalnızlığım tükensin diye çırpınıyorum
Ama malesef yalnızlığım bir türlü bitmiyor
Şimdi bir kelebeğin, uçuşunda bir kuşun sesinde
Artık sesimi duyan olmuyor
Bu yüzden dir belkide ruhum hep yalnız yalnızım ben...

MURAT KAYA