ADIN RÜZGÂRDIR SENİN

Mevzu derin mi, derin...
Öyle zor ki tanımak, anlayabilmek seni
Ve
Öyle zor ki işin...
İstenmez olursun çoğu zaman,
Ağır gelir esmelerin!
Düşünülmez ki;
Tozu/dumana katışının sebebi hikmeti...

Sen ki;
Hayat Zincirinin vazgeçilmez halkası...

Bilinmese de kıymetin,
Ağır gelse de kimi zaman, varlığın;
Kusursuz ifâ edersin atfedilen vazifeyi.
Esersin renk-renk,
Mevsim-mevsim...

Kimi zaman sakin, kimi zaman sert!
Rüzgârın çeşitli hâlleri vardır
Kimisi özlerken, kimisine dert!
Kırıp, yıkmak gibi huyları vardır
•••
Yıkıcı haller hep kalır da hatıralarda;
Vefâ tez unutulur...
Unutulur;
Güneşin, kavurucu yaz sıcağında
Yaprağın kımıldamadığı,
Bunaltıcı anlarda ansızın gelişlerin...
Unutulur Rüzgârım, unutulur!
Ohh! Diyerek solunan serin nefesin,
SU gibi, CAN gibi içe akan esintilerin
Tez unutulur...
Hatırlanmaz,
Çatlamış toprağın susamışlığı,
Suya kanmayı hasretle bekleyişi,
Su! Su! Diye inleyişi, unutulur...
Hatırlanmaz,
Kanatlarına yüklenip taşıdığın,
Yağmura gebe bulutlar...

Ya bu serüvenin temelindeki
O büyük vazifen??

Gönülden Gönüle köprüsün, yolsun!
Tozu, bulutları aşılayansın!
Hasret çekenleri kavuşturansın!
Çiçek özlerini buluşturansın!
Ezelden programlı kudretin vardır...

Susturuyor Haşmetin!
Varlığın öyle bir ihtişam ki;
Mümkün mü hissetmemek?
Bir o kadar da uysal,
Sakin, su misali duru...
Şefkatli esmelerin cana can gibi
AMMA
Kimi zaman öyle bir CELÂL! Öyle bir kızgınlık ki;
Hiddetin sarsıyor arzı!
Yüce dağlar durmasa önünde siper;
Maazallah tarumar edersin Küre-i Arzı...

Adın Rüzgârdır Senin,
Sersen de en güzel hâllerini gözler önüne;
En yıkıcı kareler kalır belleklerde...
Unutulur tüm güzelliklerin,
Malûldür HAFIZALAR, güzelliklerden yana...
•
Ya sen rüzgârım,
Sende de var mı, malûllük?
Sende de uğrar mı nisyana, güzellikler?
Bu yüzden mi belli olmaz sağın-solun!?
Ne KADAR DA KESİŞİYOR,
BİZ İNSANLARLA YOLUN...

07.12.2011 / Metanet Yazıcı