Öðretmenim ki
Yüreði kocaman yürekli
Ufku derya denizdi
Bize dünya durmadan
Döner dolanýr derdi
Derken de
Ýçinde dönen dolaplarý
Birer birer güzelce eklerdi...



Aslýnda bizim için
Yanan mum gibiydi
Iþýðýyla çevreyi aydýnlatýr
Ateþiyle kendini eritirdi
Doðrudan yana
Ne varsa bize öðretirdi...



Bazen güvercinler çizerdik
Aðýzlarda zeytin dallarý
Kanat çýrparlardý barýþa
Zaman zaman
Þarkýlar söylerdik
Bir aðýzdan
Yayýlýrdý kulaktan kulaða...



Günün sabahýnda
Günaydýnla
Geçerdi tahta baþýna
Yemek molasýnda
Bir dilim peyniri
Veya
Birkaç zeytini
Paylaþýrdý sýnýf sofrasýnda...



Kim demiþ ki boþuna
Bu birlik
Bu dayanýþma
El ele omuz omuza
Kenetlendik yürüyoruz
Çizdiði aydýnlýk yolunda...

*

Dil farký
Din farký bilmezdi
Þimdi anlýyorum ki
Türk’ü Kürd’ü Arab’ýyla
Güle oynaya
Yeni bir dünyaya
Gururla baksýnlar isterdi...

Muzaffer KALABA