5
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1121
Okunma
Merhaba 2003 yılında eski şehir’de üvey babası tarafından sokağa atılmış vede hayata insanlara küsmüş küçük 11 yaşında bir çocuğun umutları vede korkularını sizlerle paylaşmak istedim şiirlerimde . O çocuğun sonu sokaklarda kalan diğer sokak çocuklarının kaderine benzemedi şimdi okuyan, üreten vede öğreten oldu bizler ne yapalım bizim elimizden ne gelir demeyelim taze fidanlara sevgi verelim saygı vede sevgilerimle Sokakların Şair’i Eol Can
Ben bir sokak çocuğuyum
Soğuk kış akşamlarında
Bir yudum sevgi avuçlarımda
Uyumak isterdim anam’ın koynunda
Ben bir sokak çocuğuyum
Umut eker geceler yüreğime
Yıldızlar yorgan olur üstüme
Ağlarım uyanınca gündüzlerime
Ben bir sokak çocuğuyum
Olsada ekmeğim çöpten
Vazgeçmedim yinede gülmekten
İnsanları yüreğimle sevmekten
Ben bir sokak çocuğuyum
Nefret ediyorum soğuk gecelerden
Bir sabah bir sabah uyanamadan düşlerden
Korkum üzerime örtülecek gazetelerden Sokakların Şair’i Erol Can
Cevap Yaz