9
Yorum
9
Beğeni
0,0
Puan
1253
Okunma
Döner mânada durur, akıp giderken zaman;
Âşıklar diyarından yükselince hu, hu’lar
Vahaya döner çöller ağaçlara yürür can;
Muhabbet ırmağından aşkla akınca sular
Hu ile coşar âlem otağlarda biter gül
Derdi Allah olanda ne gam kalır ne de zül
Huşuyla Hakk Hakk diye çapınca yürekleri
Yıkılsa ne ola ki dünyanın direkleri!
Her canlının lisanı kendine has olsa da
Tek lisanda birleşir Hakkı zikreden diller
Dünyanın çiçekleri birer birer solsa da
Mânada çiçek açar aşkla yanan gönüller
Geçmişten geleceğe aşarak nice çağı
Kurulur köprülerle kalplerde sevgi bağı
Sevgi ruha güneştir, sevgi sineye kandil
Diyar diyar dolaşıp gönüllere olur dil
Önüne ister ise binbir setler çekeler
Olmaz iki cihanda sevgiler asla kayıp
Kapanınca gaflete açılan pencereler;
Gönüller coşup taşar, mekânlara sığmayıp
Perde perde aradan çekilir mesafeler;
Karanlıklar delinip yanınca meşaleler
Ne görmek için göze ne de aynı mekâna!
Gerektir ki evvela sevgi olmaya cana
Cevap Yaz