Bir hüzün çöktü yüreğime bu gece
yedi harf üç hece, adı Marziye.
Kağıt kalem elimde,
anlamsız kaldı o en anlamlı kelimeler bile.
Biliyor musun;
yine seni anlatamadım,
yine seni anlatamadım Marziye.

Bugün bugün bir ilkbahar mevsimidir Marziye.
Mevsimlerin en değerlisi en güzeli belkide.
Her mevsim her mevsim bir başka anlam yüklermiş hayata
Bulutlar hüzünmüş örneğin, yağmur ise gözyaşı.
Sende sende bir güneşsin işte Marziye
İlkbaharda doğdun şu küçücük yüreğime,
Önce sevinçlerim oldun sonra yüreğime doldun
Şimdiyse bekleyişlerimsin işte.
Yarının, yarının ne katacağı bilinmez hayata
Ama hüzünlerim olursun, hüzünlerim olacaksın biliyorum marziye.
Ama yinede yedi harf üç hece adı adı Marziye işte.

Şimdi yanımdasın işte Marziye.
Gözlerin gözlerimde, yüreğin yüreğimde
Gözlerin bende kalsın yüreğin başkasınındır.
İsteyemem istemem be Marziye.

Bak şimdi yanımdasın işte Marziye
Ne dilim yetecek seni anlatmaya
Ne de şu gözlerim kıyacak sana bakmaya.
Umut ikliminde çıkmıştık seninle bu yola
İlkbahardı, ama sonbaharı da yaşattın bana.

Bugün bugün bir sonun başlangıcıdır ya da bir filmin bitiş sahnesi
Sen ne dersen de işte ben çekip gidiyorum Marziye.
Belki de belki de kahredercesine.
ama ben kahretmesini bilmem
Onuda sen söylemiştin hatırlıyor musun Marziye.
Ama, ama yinede yedi harf üç hece adı adı zorda olsa Marziye.

Herkesin bir tanımı varmış o tanımı istersen birde benden dinle:
Aşk sevgilinin ellerini tutunca bitermiş
Ellerini tutmadan seviyorum işte.

Aşk o iki kelimeyi söyleyince bitermiş
O iki kelimeyi söylemeden seviyorum işte.

Aşk susarak beklemekmiş
Hiç konuşmadan hiç konuşmadan bekliyorum işte.

Biliyor musun bugün sana iki şiir yazdım?
Biri iki kelime seni seviyorum.
Diğeri ise, diğeri ise ben bekliyorum
Ama sen hiç gelme, ama sen hiç ama hiç gelme, gelme Marziye.

Güney UTKUN