0
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1052
Okunma
Rüzgarın değmediği
Ne ten var ne de taş toprak
Sanmaki
Sessizlik var dört bir yanda
Her an kıpırdar yüzlerce yaprak
Sevişen tenlerin kendi rüzgarı
Kıvrılan bedenlerin
Kendi namesi vardı elbet
Bir de ,
Hesapsızdı sevmeler
Fırtınaya
Ya da geceye teslim değildi
Kırmızı çelenkler taşımıyordu ruhlar.
Rüzgarın değdiği ıhlamur ile meşeden
Aynı ses nasıl çıksın
Kıştan ya da yazdan
Farklıydı dokunuşu
Bahar bunun adı
Dünyada sessizlik yok ruhum
Gözyaşı şişeleri sıralansada
Gücümüzü aldık neşeden.
5.0
100% (3)
