kanla tutulur ay
gün bu gündü Çanakkale
anneleri anlatıyordu makale

Memed’i Kemal’ı doğurduğu yerde
beleyip helal sütle doyurduğu yerde
oğul ele düşmesin toprak gittiğin yerde

ben anayım yüreğim dolu m’ola
haydi oğul gazan mübarek ola
haydi sana uğurlar ola

mart dumanı inmişti sokaklara
el yapımı mütevazı bir basım evinde
yazıyordu manşetten eski harfle "düşman egede"

ve sekiz sütuna dev puntolu rotatifler dönüyor
the times the guardian the washington post
"gelibolu dünyanın gözü sende"

-oysa ne dost olurdu domuzdan ne de post-

ve doğudan
ve güneyden
ve Karadenizden
dört bir yandan Anadoludan
aklından çok yüreğiyle konuşan delikanlılar şafak ayazıylan
düştüler yola nasırlı avuçlarında dirgen ayağında çarıklan
ve trene bakan öküz gibi bekler hala mandacılar sarıklan

eeeeyy
i
n
g
i
l
i
z
ve anzak
ve hindu
ve neydu belirsiz ... ama hadi neyse
barbar deseniz de bize evlat edindik ölünüzü de
dirinizi de egede ... ama hadi neyse yürüyün len işinize


onca acı
onca kan
onca göz yaşı boşunamıydı
Mehmetcan Kemalcan kaldır la kafanı bilgisayardan
Vatan bu, oyunla kazanılmadı "yazıktır unutma atanı"
Bakıyorsa şimdi bir çift göz geriye çırılçıplak ve aptal
Gördük ki kapacak beşiğinden bebeni çift başlı kartal

ve toz
ve duman
ve inleme seslerinin
bu gün bile dinmediği kara topraktan
bir Vatan doğması şehadetini kutlayan eli öpülesi anaların
yetim kalan bebelerin oğlunu armağan etmiş aslan babaların
ve cesur yiğit kahraman ve yere göğe sığmayan tüm şehitlerin

Vatanı kanıyla armağan edenlerin yüreğine derin bir şükrandır bu şiir