Bir avuçtan fazla insan değildik,
Dünya bize düşman oldu yenildik,

Bilirlerdi; şan vermişti eski Türk,
Sandılar ki; can vermiştir eski Türk,

Topumuzu, süngümüzü aldılar,
Ülkemize düşmanları saldılar.

Zalim düşman sürü sürü askerle,
Arkamızdan vurdu bizi hançerle,

Anadolu baştan başa hep yandı,
Bayrağımız siyahlara boyandı,

Minareler duyguları var gibi;
Bizi kurtar, bizi kurtar ya Rabbi,

Deyip yanan şehirlere kapandı,
O yıkılan baştan başa vatandı.

Her yer siyah, hatta siyahtı güneş,
İçin için alevlendi bir ateş,

Bir yanardağ gibi bir gün ufuktan,
Alevlendi en nihayet bir isyan,

Artık yeter! diye bir ses inledi,
Dağlar, taşlar bu sedâyı dinledi,

Bu sesle can verdi toprağa, taşa;
Şanlı Gazi Mustafa Kemal Paşa,

Top yoktu, tüfek yoktu, süngü yoktu,
Bu yoklukta Türk, yarattı bir ordu,

Bir gün Gazi söz verdi ki divanda:
Düşmanları boğacağız vatanda.

O söz bütün gönülleri dolaştı;
Erkek, kadın, çocuk hep Türk savaştı.

Göğüslerle çelikleri yıktı Türk,
Töresinde yine sağlam çıktı Türk,

Ey Türk kızı!
İçindeki duyguları uyutma.

Ey Türk oğlu!
Bu istiklâl kavgasını unutma.

Lâedrî
(Meçhul Şair)

------------------------------------------
Düzenleyen: Turhan Şahin
------------------------------------------
Not: (benim değil benimsediğim İstiklâl Savaşı destanı)

Telifi bana ait olmayan,

İstiklal Savaşı’mızın zaferle taçlandırılmasından hemen sonrasında yazıldığı veya doğaçlama söylendiği anlaşılan,

Bazı kaynaklarda, şairi belli olmayan bu şiirin; Donanma Dergisinde neşredilen bir şiir olduğu kayıtlıdır.

Ben bu şiiri Nevşehir/Avanos/Sarılar köyü halkı ile Hacıbektaş’a bağlı Köşektaş Köyünde yaşayan Ade Çelebi hanımdan hafızalarında kaldığı şekliyle ezberden dinledim.

Şairi meçhul bu güzel şiirin nesilden nesile aktarılmasını arzu ettiğim için bazı yönlerden anlam bütünlüğü için naçizane düzenlemesini yapmaya gayret ettim.

İstiklâl Savaşımızı bütün yönleriyle anlatan “ UNUTMA” başlıklı bu şiirin, şiir dünyasında hak ettiği yeri alması hayattaki büyük dileklerim arasındadır.