Ruhum ezilir şimdi,O günleri duydukça,
Destan yazmış ecdadım,ünüm Çanakkale’de.
Dünyalara göstermiş,Türk’ün iman gücünü,
Çeliğe karşı durmuş,gönüm Çanakkale’de.

Eşiyle ahbabıyla,hasbihâl eder gibi,
Sevdiğinin elinden,bâdeyi tadar gibi,
Şehadete süslenmiş,düğüne gider gibi,
Ölüme koşmuş Atam,benim Çanakkale’de.

Hangi yürek dayanır,böyle vahşete hangi?
İman yüklü sineye dayanmış çelik süngü,
Al kızıla boyanmış,toprağın kara rengi,
Oluk olup ta akmış,kanım Çanakkale’de.

Cehenneme denk bu cenk,Vicdanın kefesinde,
Kulaklar sağır olmuş, top ve gülle sesinde,
Nice korlu çeliği,söndürmüş sinesinde,
O ateşte yanıyor,tenim Çanakkale’de.

Düşman bir değilmiş ki,üçü dördü beşiyle,
Bölük ile boğuşmuş,bazen birkaç kişiyle,
Cephane tükenince,tırnağıyla,dişiyle,
Tarihe damga vurmuş,dünüm Çanakkale’de.

Çaresiz kaldığında,sığındı yüce hakka,
Kaldırmıştı mermiyi,hemen o an o dakka,
Bir iki kilo değil,ikiyüz onbeş okka,
Devleşti Koca Seyit,şanım Çanakkale’de.

Koşar adım geliyor,kan dolmuş çarığıyla,
Elde UKAB-I ŞERİF,kabarmış yüreğiyle,
Evliyâlar görünmüş,başında sarığıyla,
Balyoz vurmuş küffara,Dinim Çanakkale’de.

Yaşım yetişse idi, bende orda olsaydım,
Tepeden tırnağıma,o ruh ile dolsaydım,
Binlerce Şehit gibi,toprak olup kalsaydım,
Şehadete uçsaydı,canım Çanakkale’de.


Erdal SARIGÖZ
01.Mart.2015
İSTANBUL