Neden ki hep içi bizi dışı da eli yakıyor
Kadir kıymet hiç bilmeden niçin gayr gönle sarkıyor…
başkasının nesi var ki her gönle de bir sıra var
kaypaklık nefiste mi ki hiç nasip olamıyor yar…





gam yükünün kökünü yüklemiş gönül
dokunsam yıkılacaktı vuslat perisi
ah diye
dokunmazsam belki de ağlayacaktı kim bilir
kaderin çarkının geçit vermez olacağını katresine bir bilseydim
hele o yok mu o kahpeliğin adresi
aşkı boyarken karalara ah bir görebilseydim
aklı başa toplayıp alamamışım demek ki dersi


ilki de sonu da yok zamanın
tozu dumana katarken gönül harmanı yaşamın
kış uykulu bir geçmişinin kime ne faydası var
kaçıp giderken fırsatlar
bir şapşallık cıvıklığıyla da met-cezirlerle geçerken ömür
boşluğa doğru dönmüş yürekle somur Allah somur
kimin eli kimin cebinde hiç de belli değil kalmamış onur


yapılan işlerin başı da sonu da yok
Araf’a kazık çakmışcasına kalmak uğruna
dokunmazsam uyanacağı da yok
dokunsam bir merhem yok ki kangren olmuş yaralara
kesmekten başka
her çırpınışın batağı başka oluyor dipten yüzeye dek
heyhat tın figanı ile ürperir gözsüz gönüller
bir hiçlik deryasında da söndüler


kendini bit pazarında bir hiçe pazarlayanlar
mezbahalar da kesilen derilerden çok soydurdular etlerini
ağzı salyalı ayılara
kabulü tez yapılır cehennemliklerin
zamanı çok hayatı geç fark eden beyin sizlerden
derhal cennet kovulur geleceklerinden
suçu günahı ne ihanete uğrayan sevenlerin


yuları nefsin tamahın da olunca dikiş tutmaz gençler
mavimtırak beklentiler içinde rüya da yaşarlar
ne edep ne haya nede ar var
geçmişe gömülü bırakılarak tüm değerler


y
a
h
u
hu desene toprağın çocuğu
toprağına döneceksin er veya geç
keşişlemen savuşturdukça durmadan bedenini
ben ya vakitli ya vakitsiz hep ortada mı kalmalıyım
nerede frene basmalı
veya hangi hukukuma gem vurmalıyım bu kahpelik karşısın da
nerede nasıl ve ne şekilde düzelebilir ki yamukluklar
çıkmamacasına ruhlara nakşedilmiş namertliğin kancıklığı
aç perdeyi de bende bir göreyim yediğin haltları
ipini koparmış olan salyaların şehvette boğulurken
sen değil ama ben beni dizginli ye bilirim hiç değilse
*

b
a
k
nasıl da içimi oyup duruyorsa hicranların
geldiği gibi ters geri tornistan yapmalı yeter artık
kavuşmalıyım ben sensiz olunca huzura
kalleşlikle kaderime ektiğin tüm olumsuzluklar silinmeli
ben kalmalıyım pembe hayallerimle umut dolu yarınlara

ey imansız kadın
bilirim ki sahtekarlık senin ilk adın
fırsat bu fırsat eline düşmüşken
al kalemi kağıdı çiz benim adımı gülerek
söyle bakalım hangi hatana dokunmalı
bir bilmece gibi hangi kusuru ve hangi sahtekarlığı yontmalı
ki af kutusuna sığsın da
seni bir tarafa beni o bir tarafa savurmalı
ağrıyan kuyruğun gönül acısına çaresiz kaldığı bu dünyada…





(12.03.2015) AZAP…