Sevgimin nefretimi geçtiği geceler oldu.
Toprağın kokusunun burnumda tüttüğüde.
Deniz rüzgarları esiyor buralar yine.
Ve beton perdeler iniyor gözlerime.
Bazen kusmak istiyorum içimdeki sen parçalarını.
Her kusmak isteyişimde bir damla gözyaşı.
Kayıp şehirler arıyorum hiç bilinmeyen.
Bir sazım olsun istiyorum.
Seni anlatan bir müzik.
Birşeyler olsun istiyorum hiç bitmeyen.
Yanlızlığa mermi atmak istiyorum.
Her defasında bir parça aldı benden.
Duvarlar istemiyorum hayatımda.
Küçük bir ev istiyorum.
Pencere koymaya gerek olmayan.
Gözyaşı mendilimi parçalamak istiyorum.
Varlığıyla ağlamamı kolaylaştırdı.
Sorularıma cevap satan bir dükkan istiyorum.
Ve tüm anlamsızlıklara bir mana.
Acıları son ses dinlemek istiyorum.
Ve acıları son ses söylemek istiyorum.
Kimse karışmasın efkarıma.
Söylenenleri, duymamak istiyorum.
Yekin tek olduğunu bilmeseydim keşke.
Soğuğun üşüttüğünü unutacaktım işte.
Ya da yazmayacak, dökmeyecektim kelimelere.
Yazmam lazımdı adresini.
Kimsesiz bir ağaca kazımam gerekirdi belkide.
Ya da bir fotoğrafın olmalıydı.
Şu rüya gibi geçtiğin ömrümde.
Suyun sessizliğinde dinlemem lazımdı seni.
Çözmeye çalıştığım kör düğümün bir ucundan da sen tutmalıydın.
Çözemezsek, kördüğüm olmalıydık.
O zaman hayat kırışıkları olmazdı yüzümde belkide.
Belkide aklımı bilmediğim yollara koymazdım.
Kaybetmezdim gönül pusulamı.
Façamızı bozmazdık.
Her köşe başında bir anımızın olması lazımdı.
O zaman açılmazdı şakaklarım geriye doğru.
Belki uzağıda buğulu görmezdi gözlerim.
Sonu hüsranla biten bir hikaye oldugunu sanmıyorum.
Doğruların yazılmadığı yazısını çoktan okumuştum.
Yada okuduğumu sanıyorum.
Tam olarak öyle birşey işte.
Ayrıntıya girmek zor geliyor işte.
Kötüleri ayıklayım derken iyileri bulamaz oldum.
Sonra geçip aynanın karşısına kendime küfürler ettim.
Sonra o parçaladığım mendili arar oldum.
Kaybetmiştim yıllanmış yollarımı.
Sonsuzluğa giden yollar aradım bir süre.
Bazen bildiklerimi anlatamadım,,
Bazen de dinleyemedim.
Duyamadım da doğrusu.
Duymak istememiştim belkide.
Kaybolan yılları aradığımda olmuştu.
Muammada kalmıştı gençliğim.
Git gide yaşlanıyor ama çok gençtim..
İnanmıştık bir kere ve vazgeçemiyorduk.
Sessiz dualar hiç sesini çıkarmazdı içimde.
Hepsi sana dair olan.
Sıcaklığını tatmadı daha ellerim.
Bende ki bene sözümü geçirdimde,
Sana bir türlü geçiremedim işte.
Oysa her kavgada malup olmaya razı gelmiştim.
Acılarım aha şuraya kadar gelirde kusamazdım.
Yapamazdım aksine bir muhabbet.
Keşke tek eyvallahım...Sen olsaydın.
Kusamadığım acılar...Sen olsaydın keşke.
Tuttuğuma değerdi hiç yoktan.
Anlamadım, sen yüreğimin odalarına,
Sobalar kurmayı nasıl başardın.
Biliyor musun hiçte yakmadı içimi.
Birde su içesim falanda gelmedi.
Yakıyor ama kendinide sevdiriyordu ateşin.
O yüzden içmedim belkide.
Yandığımdan mutlu olduğumda oldu.
Ne diye sorma bana..Bu işte.
Hiç yandığından mutlu olurmu insan.
Olmuyor deme...Oldu işte.
Bazen oluyor daha doğrusu.
Ya da bir kere tam olarak bilmiyorum.
Bazen cümleler bitmiyor dilimde.
Ve hep bazenlere sığdırmaya çalışıyorum tonajlı yükleri.
Süresiz zamanlar icat etmeye çalıştım yıllardır.
Tüm dünyayı kurtaracak bir define aradım zaman zaman.
Her selama bir altında vermek isterdim.
Birde bir gülüşüne bir ömür vermek isterdim.