Kadir Mevla’m saray tahtın istemem
Kendime bir hane bulsam da yeter
Derya deniz olmayı da istemem
Ummanda bir damla olsam da yeter

İstemem ki nazlı bülbül olayım
İstemem ki ellere kul olayım
İstemem ki bir gonca gül olayım
Ben senin bağında solsam da yeter

Her gerçeği bilmeyi de istemem
Kara cahil kalmayı da istemem
Ömür boyu gülmeyi de istemem
Bir tatlı tebessüm etsem de yeter

Aşık olan bal edermiş belayı
Sevda çeker zor edermiş kolayı
Aramam ki ol cennet-i alayı
Ben yarin bağında ötsem de yeter

Arayı arayı yürürüm yolum
Fitneye fesada doğrulmaz kolum
İster olsun ister olmasın bolum
Ben az ile tamah bulsam da yeter

O yarin bağına yolum erişsin
Muhabbet etmeğe dilim erişsin
Zülfünün teline elim erişsin
Yaşamak ne lazım ölsem de yeter

Gözlerimden kanlı yaşlar döksen de
Mansurleyin dardan dara çeksen de
Pençe vurup belimizi büksen de
Dermanım sendedir bilsem de yeter

Gerçeğe uzanan elindir Emrah
Kelamın söyleyen dilindir Emrah
Her vakit kapında kulundur Emrah
Kıyamete kadar kalsam da yeter

19 Haziran 2012/Salı